martes, 29 de junio de 2021

12- VIDA POEMA. Carlinhos Poeta


"Rio encantado" Manuel Castelin

Vida Poema, Carlinhos Poeta

NO PORTUGUÊS ORIGINAL


O amor é um rio cheio,

Que faz germinar a semente quase morta,

Com o mistério da vida.


Cantam os pássaros sua beleza,

Em cada espécie da mata,

Na pujança da alma humana,

Ao enxugar os olhos com o riso do sol ,

Lava-se nesse rio encantador.


O amor é a água,

Que vem lambendo as margens,

Das páginas secas da vida

Dando de beber ao pé de flor,

Que tem o cheiro de perdão.


O coração dormente pela dor,

Sentindo o gosto da fruta,

Ainda não revelada pela aurora do dia.


O amor é a mansidão,

Na soberania da correnteza,

Que compartilha o profundo abraço

Sem distinção de barrancos e pedras,

Arrasta tristezas e mágoas,

De quem busca amar,

Como quem canta com o que sobrou,

Nessa poesia que é a vida.

"Bela da fervenza" Manuel Castelin

EN GALEGO
Vida Poema, Carlinhos Poeta



O amor é un río cheo,

Que fai xerminar a semente case morta,

Co misterio da vida.


Cantan os pássaros a súa beleza,

En cada especie da mata,

Na puxanza da alma humana,

Ao enxugar os ollos co riso do sol ,

Lávase nese río encantador.


O amor é a auga,

Que vén lambendo as marxes,

Das páxinas secas da vida

Dando de beber ao pé de flor,

Que ten o cheiro de perdón.



Ao corazón dormente pola dor,

Sentindo o gusto da froita,

Aínda non revelada pola aurora do día.



O amor é a mansedumbre,

Na soberanía da corrente,

Que comparte o profundo abrazo

Sen distinguir barrancos e pedras,

Arrastra tristezas e mágoas,

De quen busca amar,

Como quen canta co que sobrou,

Nesa poesía que é a vida.





















"Poema de la Vida". Manuel Castelin
EN ESPAÑOL
Vida Poema, Carlinhos Poeta



El amor es un río lleno,

Que hace germinar la semilla casi muerta,

Con el misterio de la vida.


Cantan los pájaros su belleza,

En cada especie de la mata,

En la pujanza del alma humana,

Al enjugar los ojos con la risa del sol ,

Se lava en ese río encantador.


El amor es el agua,

Que viene lamiendo las márgenes,

De las páginas secas de la vida

Dando de beber a pie de flor,

Que tiene el olor de perdón.



Al corazón durmiente por el dolor,

Sintiendo el gusto de la fruta,

Aún no revelada por la aurora del día.


El amor es la mansedumbre,

En la soberanía de la corriente,

Que comparte el profundo abrazo

Sin distinguir barrancos y piedras,

Arrastra tristezas y penas,

De quien busca amar,

Como quién canta con lo que sobró,

En esa poesía que es la vida.

11 - TERRAL. Massilon Silva

 

"Vento Terral", Manuel Castelin

Terral, Massilon Silva

NO PORTUGUES ORIGINAL

Quando um vento invernal, siberiano,

Atrelado à cauda de um cometa,

Atingir esta parte do planeta

Quase a exterminar o ser humano,


Faça preces, invoque o soberano,

Organize papéis, feche a gaveta,

Tranque a porta travando a maçaneta,

Quem sabe assim será menor o dano.


Mas se um terral do norte for chegando,

Contra folhas e galhos refregando

No terreiro de casa, rente à horta,


Sem causar os estragos do outro dia;

Nada mais que uma fraca ventania,

Não se assuste, sou eu, não feche a porta.

"Vento Terral Forte", Manuel Castelin

Terral, Massilon Silva

EN GALEGO


Cando un vento invernal, siberiano,

Atrelado á cola dun cometa,

Atinxise esta parte do planeta

Case para exterminar o ser humano,



Faga pregarias, invoque ó soberano,

Organice papeis, feche a gaveta,

Tranque a porta trabando a caravilla,

Quen sabe se así será menor o dano.



Mais se un terral do norte for chegando,

Contra follas e galhos refregando

No terreiro de casa, rente á horta,



Sen causar os estragos do outro día;

Nada máis que unha feble ventania,

Non te asustes, son eu, non feches porta.

"Viento Terral muy fuerte", Manuel Castelin

Terral, Massilon Silva

EN ESPAÑOL

Cuando un viento invernal, siberiano,

Agarrado a la cola de un cometa,

Alcance esta parte do planeta

Casi para exterminar al ser humano,



Haz plegarias, invoca al soberano,

Organiza papeles, cierra la gaveta,

Tranca la puerta trabando su pestillo,

Quién sabe si así será más menor el daño.



Pero si un terral del norte está llegando,

Contra hojas y ramas refregando

En el patio de casa, al pie de huerta,



Sin causar los estragos del otro día;

Nada más que una débil ventanía,

No te asustes, soy yo, no cierres puerta.

10 - IMPERMANÊNCIA. Anna Maria Fernandes

"Impermanencia 1", Manuel Castelin

Impermanência      

Anna Maria Fernandes

NO PORTUGUÊS ORIGINAL


Me queres toda        

Mas só posso te dar         

Fragmentos do meu corpo     

Queres invadir-me            

E aos recantos de minha alma    

Mas vivo submersa  pelos mares da escrita 

Transmuto-me a  singrar    

As águas do tempo  

Resignifico-me no jogo de auto-navegação interior 

Nesse sopro de " "Poesis"   

Não posso te amar mais   

Do que  o amor suporta  

Só te posso dar  

Da minha impermanência    

A libertinagem da língua     

E a avidez dos meus olhos     

Que te despem    

E te comem. 

"Impermanencia 2", Manuel Castelin

Impermanencia

Anna Maria Fernandes

EN GALEGO


Me queres toda

Mais só pódoche dar

Fragmentos do meu corpo

Queres invadirme

E aos recantos da miña alma

Mais vivo somerxida polos mares da escrita

Transmútome a singrar

As augas do tempo

Resignifícome no xogo de autonavegación interior

Nese sopro de " "Poesis"

Non podo amarche máis

Do que o amor soporta

Só pódoche dar

Da miña impermanencia

A libertinaxe da lingua

E a avidez dos meus ollos

Que che ispen

E che comen.

"Impermanencia 3", Manuel Castelin

Impermanência

Anna Maria Fernandes

EN ESPAÑOL


Me quieres toda

Pero sólo puedo darte

Fragmentos de mi cuerpo

Quieres invadirme

Y a los recantos de mi alma

Pero vivo submersa 
por los mares de la escritura


Me transmuto a singlar

Las aguas del tiempo

Me resignifico en el juego de autonavegación interior

En ese soplo de "Poesis"

No puedo amarte más

De lo que el amor soporta

Sólo te puedo dar

De mi impermanencia

El libertinaje de la lengua

Y la avidez de mis ojos

Que te desnudan

Y te comen.

9- A VIDA. Carlinhos Poeta


"Mae Vida". Manuel Castelin

A Vida. Carlinhos Poeta

NO PORTUGUÊS ORIGINAL

Na rotina da caminhada,

Vê-se vidas que se apagam

Outras tantas a germinar,

Algumas no conservatório lunar,

Tantas outras no desgaste natural do tempo.


Inexplicavelmente chamas vitais, 

Resistem a vendavais, temporais e avalanches,

Porém, há aquelas que...

Com o sopro se vai.


A preciosidade da vida é tamanha,

Que não se entende essa variação,

Independentemente da cor ou classe.


Lágrimas e risos se alternam,

Misturando-se ao semblante.


Alegrias e tristezas, forram o chão da alma.


A vida é um desvendar de aflições,

E um florescer de conquista,

Sobre as decepções estendidas na estrada,

Que haverá de desbravar (polir) ao longo da vida.

"Vida Vida". Manuel Castelin

EN ESPAÑOL  A Vida. Carlinhos Poeta
Na rotina da camiñada,

Vense vidas que se apagan

Outras tantas a xerminar,

Algunhas no conservatorio lunar,

Tantas outras no desgaste natural do tempo.


Inexplicabelmente chamas vitais,

Resisten a vendavais, temporais e avalanchas,

Porén, hai aquelas que...

Cun sopro se van.



A preciosidade da vida é tamaña,

Que non se entende esa variación,

Independentemente da cor ou clase.



Bágoas e riso se alternan,

Mesturándose no semblante.



Alegrías e tristezas, forran o chan da alma.



A vida é un desvelar de aflicións,

E un florecer de conquista,

Sobre as decepcións estendidas na estrada,

Que haberá que desbravar (puír) ao longo da vida.

EN ESPAÑOL
"Juegos de la vida". Manuel Castelin

A Vida. Carlinhos Poeta


En la rutina de la caminada,

Se ven vidas que se borran

Otras tantas a germinar,

Algunas en el conservatorio lunar,

Tantas otras en el desgaste natural del tiempo.


Inexplicablemente llamas vitales,

Resisten a vendavales, temporales y avalanchas,

Sin embargo, hay aquellas que...

Con un soplo se van.


La preciosidad de la vida es tamaña,

Que no se entiende esa variación,

Independientemente del color o clase.


Lágrimas y risas se alternan,

Mezclándose en el semblante.


Alegrías y tristezas, forran el suelo del alma.


La vida es un desvelar de aflicciones,

Y un florecer de conquista,

Sobre las decepciones extendidas en la carretera,

Que habrá que desbravar (pulir) a lo largo de la vida.

lunes, 14 de junio de 2021

8- RETRATO. Massilon Silva

 

Retrato.  Massilon Silva

 NO PORTUGUÊS ORIGINAL


O teu retrato que me deste um dia,

Contemporâneo de um amor antigo

Que não é mais amor nem é amigo,

Agora é fóssil. E o que mais seria,

 

Que não relíquia do que eu mais queria?

Esta lembrança vou levar comigo,

Perpetuá-la junto a meu jazigo,

Me comprazer por simples sinergia.

 

Porém não quero te causar pesares.

Mesmo que venha me trazer penares

Devolverei, e noutro gesto cálido

 

Farei pintar por um pintor intrépido,

Traço por traço num desenho tépido,

A silhueta do teu rosto pálido.


EN GALEGO

Retrato.  Massilon Silva


O teu retrato que me deste un día,


Contemporáneo dun amor antigo

Que non é máis amor nin é amigo,

Agora é un fósil. E o que máis sería,



Se non reliquia do que eu máis quería?

Esta lembranza vou levala comigo,

Perpetuala xunto a meu sepulcro,

Me compracer por simple sinerxía.



Porén non quero che causar pesares.

Mesmo que veñas a traer penares

Devolvereime, e noutro xesto cálido



Farei pintar por un pintor intrépido,

Trazo por trazo nun deseño tépido,

A silueta do teu rostro pálido
.



EM ESPANHOL

Retrato.  Massilon Silva


Tu retrato que me diste un día,

Contemporáneo de un amor antiguo

Que no es más amor ni amigo,

Ahora es un fósil. Y qué más sería,



Si no reliquia de lo que yo más quería?

Este recuerdo voy a llevarlo conmigo,

Perpetuarla junto a mi sepulcro,

Complacerme por simple sinergia.



Pero no te quiero causar pesares.

Aunque vengas a traerme penares

Me volveré, y  en otro gesto cálido



Haré pintar por un pintor intrépido,

Trazo por trazo en un dibujo tépido,

La silueta de tu rostro pálido.


 


sábado, 12 de junio de 2021

7- CLIMAX. Anna Maria Fernandes

"Cortejo". Manuel Castelin

Climax

Anna Maria Fernandes

NO PORTUGUÊS ORIGINAL

Vem de ti  

De um lugar de dentro     

Onde os silêncios dormem    

Os gritos gemem nos ventos     

Cantam e embalam gestos     

No laço de um abraço     

Determinado a me seduzir     

Vem de ti  

Todas as transformações     

De oceanos de afetos   

Desde as criações às criações remotas   

Das águas, do fogo      

Antes do primeiro gozo      

Quando tu dormes sobre mim         

E me entregas teu cansaço    

Não te vejo somente   

Entre os meus braços      

Contemplo o teu mundo      

Dentro do meu mundo     

Vem de ti  

Essa urgência dos amantes   

De abraçar o tempo no tempo      

E reter da paixão o clímax     

Porque todo amor tem pressa     

Todo amor não sabe esperar    

Vem de ti  

Como um quadro de Kandinsky            

Uma rajada forte       

De luz, de cores 

Explossão de estrelas 

Caindo sobre o meu corpo 

Então, desmaio e gozo 

E vivo e revivo 

E desafío a morte. 

     

"Encontro íntimo". Manuel Castelin·

EN GALEGO

Clímax

Anna Maria Fernandes

 

Vén de ti

Dun lugar de dentro 

Onde os silencios dormen

Os gritos xemen nos ventos 

Cantan e arrastran xestos 

No lazo dun abrazo 

Determinado a seducirme 

Vén de ti 

Todas as transformacións 

De océanos de afectos 

Desde as creacións ás creacións remotas 

Das augas, do fogo 

Antes do primeiro gozo 

Cando ti dormes sobre min 

E me entregas teu cansazo 

Non só véxote 

Entre os meus brazos 

Contemplo o teu mundo 

Dentro do meu mundo 

Vén de ti 

Esa urxencia dos amantes 

De abrazar o tempo no tempo 

E reter da paixón o clímax 

Porque todo amor ten présa 

Todo amor non sabe esperar 

Vén de ti 

Como un cadro de Kandinsky 

Un refacho forte 

De luz, de cores 

Explosión de estrelas 

Caendo sobre o meu corpo 

Entón, desmaio e gozo 

E vivo e revivo 

E desafío a morte


"Clímax". Manuel Castelin

EN ESPAÑOL

Clímax

Anna Maria Fernandes


Viene de ti 

Desde un lugar de dentro

Donde los silencios duermen

Los gritos gimen en los vientos 

Y arrastran gestos en el lazo de un abrazo 

Determinado a seducirme


Viene de ti 

Todas las transformaciones de océanos, de afectos 

Desde las creaciones, las creaciones remotas de las aguas, del fuego

Antes del primer gozo 

Cuando tu duermes sobre mi y me entregas tu cansancio 

No te veo solamente entre mis brazos 

Contemplo el mundo dentro de mi mundo 

Viene de ti 

Esa urgencia de los amantes

De abrazar el tiempo en el tiempo

Y retener de la pasión el clímax 

Porque todo amor tiene prisa 

Todo amor no sabe esperar  

Viene de ti 

Como un cuadro de Kandinsky 

Una racha fuerte de luces, de colores

Explosión de estrellas cayendo sobre mi cuerpo

Entonces desfallezco y gózo 

Y vivo y revivo el desafio a la muerte.

martes, 8 de junio de 2021

6- PASSAGEIRO DA VIDA. Carlinhos Poeta

 


 Passageiro da Vida.  Carlinhos Poeta

NO PORTUGUÊS ORIGINAL


Sou passageiro desse trem

Que parte da vida para a morte,

Passando por diversas estações,

Com o vermelho do entardecer

em lugares ermos, inesquecíveis,

onde o amor se faz presente

nas belas cenas da vida.

 

Textos e contextos de mim,

Com tantas outras vidas, (pessoas)

No viver dos momentos,

Ao chegar aos relativos,

Que são flores e espinhos.

 

Nessa narrativa de sonhos,

Onde o amor alimenta o destino,

Em todas emoções vividas.

 

Em que estação estou!

Não sei ainda,

Mas não importa,

Só sei que estou pronto

Para voar em mais um poema

Nos trilhos dessa viagem.

 

ganhando e perdendo,

sorrindo e chorando,

sendo poesia e canção

desse amar de viver.

 

Vencendo ondas,

Escalando montanhas,

Na saga dos pensamentos

No amargo do desejo,

Ou no mel da paixão.

 

Sentindo o tempo passar,

Com ou sem aventuras,

Com vírgulas e reticências,

Sem saber onde fica,

O ponto (estação) final.






















EN GALEGO

Pasaxeiro da Vida

Carlinhos Poeta


Son pasaxeiro dese tren

Que parte da vida para a morte,

Pasando por diversas estacións,

Co vermello do atardecer

en lugares ermos, inesquecibles,

onde o amor faise presente

nas belas escenas da vida.



Textos e contextos de min,

Con tantas outras vidas, (persoas)

No vivir dos momentos,

Ao chegar aos relativos,

Que son flores e espiños.



Nesa narrativa de soños,

Onde o amor alimenta o destino,

En todas as emocións vividas.



En que estación estou!

Non sei aínda,

Mais non importa,

Só sei que estou pronto

Para voar en máis un poema

Nos raís desa viaxe.



gañando e perdendo,

sorrindo e chorando,

sendo poesía e canción

dese amar de vivir.



Vencendo ondas,

Escalando montañas,

Na saga dos pensamentos

No amargo do desexo,

Ou no mel da paixón.



Sentindo o tempo pasar,

Con ou sen aventuras,

Con vírgulas e reticencias,

Sen saber onde fica,

O punto (estación) final.























EN ESPAÑOL

Pasajero de la Vida

Carlinhos Poeta

Soy pasajero de ese tren

Que parte de la vida para la muerte,

Pasando por diversas estaciones,

Con el rojo del atardecer

en lugares yermos, inolvidables,

donde el amor se hace presente

en las bellas escenas de la vida.



Textos y contextos de mí,

Con tantas otras vidas, (personas)

En el vivir de los momentos,

Al llegar a los relativos,

Que son flores y espinas.



En esa narrativa de sueños,

Donde el amor alimenta el destino,

En todas las emociones vividas.



En que estación estoy!

No lo sé aún,

Pero no importa,

Sólo sé que estoy listo

Para volar en más un poema

En los raíles de ese viaje.



ganando y perdiendo,

sonriendo y llorando,

siendo poesía y canción

de ese amar de vivir.



Venciendo ondas,

Escalando montañas,

En la saga de los pensamientos

En el amargo del deseo,

O en la miel de la pasión.



Sintiendo el tiempo pasar,

Con o sin aventuras,

Con comas y reticencias,

Sin saber donde queda,

El punto (estación) final.




 

12- VIDA POEMA. Carlinhos Poeta

"Rio encantado" Manuel Castelin Vida Poema, Carlinhos Poeta NO PORTUGUÊS ORIGINAL O amor é um rio cheio, Que faz germinar a sement...