NO PORTUGUÊS ORIGINAL
Caveira. Massilon Silva
Aquele terno dantes nunca usado,
De puro linho, corte da Sicília,
Mais os sapatos vindos de Sevilha,
Comprei-os de um toureiro apaixonado.
Até agora tudo está guardado
Pra quando enfim seguir por outra trilha;
Abandonar amantes e família,
Quando me for daqui, mudar de estado.
E se algum dia o corpo me exumarem,
Que digam todos que pra mim olharem:
É mais bonito do que fora em vida!
Que nunca viram nem se tem notícia,
De um mausoléu que guarde por resquícia
Uma caveira assim tão bem vestida.
EN GALEGO
Caveira. Massilon Silva
Aquel traxe denantes nunca usado,
De puro liño, corte de Sicilia,
Máis os zapatos vindos de Sevilla,
Compreinos dun toureiro apaixonado.
Ata agora todo está gardado
Para cando en fin siga para outro lado;
Abandonar amantes e familia,
Cando fóra de aquí, mude de estado.
E se algún día o corpo me exuman,
Que digan todos os que para min ollen:
É máis bonito do que fói en vida!
Que nunca viran nin se ten noticia,
Dun mausoleo que garde por resquício
Unha caveira así tan ben vestida.
Calavera. Massilon Silva
Aquel traje antes nunca usado,
De puro lino, corte de Sicilia,
Más los zapatos venidos de Sevilla,
Los compré de un torero enamorado.
Hasta ahora todo está guardado
Para cuando finalmente por otra senda siga;
Abandonar amantes y familia,
Cuando me vaya de aquí, a cambiar de estado.
Y si algún día el cuerpo me lo exuman,
Que digan todos cuantos para mí miren:
Es más bonito de lo que fuera en vida!
Que nunca viose ni se tiene noticia,
De un mausoleo que guarde por resquicio
Una calavera así tan bien vestida.