NO PORTUGUÊS ORIGINAL
Sou passageiro desse trem
Que parte da vida para a morte,
Passando por diversas estações,
em lugares ermos, inesquecíveis,
onde o amor se faz presente
nas belas cenas da vida.
Textos e contextos de mim,
Com tantas outras vidas, (pessoas)
No viver dos momentos,
Ao chegar aos relativos,
Que são flores e espinhos.
Nessa narrativa de sonhos,
Onde o amor alimenta o destino,
Em todas emoções vividas.
Em que estação estou!
Não sei ainda,
Mas não importa,
Só sei que estou pronto
Para voar em mais um poema
Nos trilhos dessa viagem.
ganhando e perdendo,
sorrindo e chorando,
sendo poesia e canção
desse amar de viver.
Vencendo ondas,
Escalando montanhas,
Na saga dos pensamentos
No amargo do desejo,
Ou no mel da paixão.
Sentindo o tempo passar,
Com ou sem aventuras,
Com vírgulas e reticências,
Sem saber onde fica,
O ponto (estação) final.
EN GALEGO
Pasaxeiro da Vida
Carlinhos Poeta
Son pasaxeiro dese tren
Que parte da vida para a morte,
Pasando por diversas estacións,
Co vermello do atardecer
en lugares ermos, inesquecibles,
onde o amor faise presente
nas belas escenas da vida.
Textos e contextos de min,
Con tantas outras vidas, (persoas)
No vivir dos momentos,
Ao chegar aos relativos,
Que son flores e espiños.
Nesa narrativa de soños,
Onde o amor alimenta o destino,
En todas as emocións vividas.
En que estación estou!
Non sei aínda,
Mais non importa,
Só sei que estou pronto
Para voar en máis un poema
Nos raís desa viaxe.
gañando e perdendo,
sorrindo e chorando,
sendo poesía e canción
dese amar de vivir.
Vencendo ondas,
Escalando montañas,
Na saga dos pensamentos
No amargo do desexo,
Ou no mel da paixón.
Sentindo o tempo pasar,
Con ou sen aventuras,
Con vírgulas e reticencias,
Sen saber onde fica,
O punto (estación) final.
Soy pasajero de ese tren
Que parte de la vida para la muerte,
Pasando por diversas estaciones,
Con el rojo del atardecer
en lugares yermos, inolvidables,
donde el amor se hace presente
en las bellas escenas de la vida.
Textos y contextos de mí,
Con tantas otras vidas, (personas)
En el vivir de los momentos,
Al llegar a los relativos,
Que son flores y espinas.
En esa narrativa de sueños,
Donde el amor alimenta el destino,
En todas las emociones vividas.
En que estación estoy!
No lo sé aún,
Pero no importa,
Sólo sé que estoy listo
Para volar en más un poema
En los raíles de ese viaje.
ganando y perdiendo,
sonriendo y llorando,
siendo poesía y canción
de ese amar de vivir.
Venciendo ondas,
Escalando montañas,
En la saga de los pensamientos
En el amargo del deseo,
O en la miel de la pasión.
Sintiendo el tiempo pasar,
Con o sin aventuras,
Con comas y reticencias,
Sin saber donde queda,
El punto (estación) final.
No hay comentarios:
Publicar un comentario